Pagina's

zaterdag 3 augustus 2013

Het dorp van toen

De tand des tijds ;Het dorp van toen
Van Amsterdam verhuisden we naar een dorpje van 5000 inwoners. We woonden tussen de boeren, met in het voorjaar feestelijke bermen met fluitenkruid. Nu ,40 jaar later, wonen er17000 mensen en wonen we tussen nieuwbouw met keurige trottoirs. De boeren zijn bijna allemaal verdwenen, af en toe wandelt er nog een oud boertje op de dijk en staan er ergens nog wat verroeste voertuigen en oude schuurtjes.
Voor deze quilt heb ik roest en verweerde lappen gebruikt, zijden geverfde(paapje) en effen.en fototransfer .de fluitenkruid is er met een  screen opgebracht, De figuurtjes zijn er op gestikt en de landschapjes met inkt op zijden

getekend

Tand des tijds


Ik vond een gedicht over de tand des tijds op internet en daar heb ik een paar coupletten van gebruikt. 
Op een zelf geverfde stof geschreven:




De tand des tijds

De tand des tijds is duidelijk te zien.
De buitenkant is verweerd
door afwisselend zon en regen
en veel meer nog misschien.


Scheef hangen twee luiken,
maar de ramen zijn nog helder.
De deur gaat vriendelijk open
en ik kan het eten ruiken.



Het is geen rijksmonument,
maar dat is het wel voor mij.
Want dat kun je pas begrijpen
als je de geschiedenis kent.



Op de zolder ligt een rijke schat,
vergaard in alle jaren.
De tand des tijds heeft hier 

nog nooit invloed op gehad.

Ik had een poëzie album van mijn moeder, een door haar gehaakt kleedje, mijn oude leesplank en mijn eerste leesboekje. Mijn ouderlijk huis bestaat niet meer dus zocht ik een foto van verweerde luiken. Afgedrukt op linnen en speciaal papier en verwerkt in cirkels.


verweerde luiken


een bladzijde uit mijn moeders poëzie album.


mijn leesplankje


mijn eerste leesboekje

Op de achterkant van de quilt schreef ik het volgende: