Pagina's

woensdag 6 november 2013

Zwaai nog maar een keertje

 
Zwaai nog maar een keertje
50x50 cm thema Mensen
 
Ik ben uitgegaan van een menselijk eigenschap. Wij zwaaien. Naar elkaar als groet naar bekenden  als we elkaar zien maar ook naar onbekenden zoals in een optocht (denk maar aan Sinterklaas en de Pieten) Verder zwaaien mensen naar baby's als praten nog niet veel zin heeft. Een een voor mij bekend fenomeen is zwaaiende passagiers en mensen die achterblijven als een schip vertrekt of bij aankomst. Als meevarend echtgenote van een scheepswerktuigkundige heb ik veel zwaaiende mensen gezien in de havens die we aandeden. Behalve die ene keer. Op de rivier de Weser op weg naar Bremerhaven vaarde een zeiljacht langs de boeg van het schip. Ik zwaaide maar ze zwaaiden niet terug. Wel werd er Kaaskopf geroepen. Dat hadden we niet aan boord dus zwaaide ik nog maar een keer.
Voor de quilt heb ik een combinatie gemaakt van de 2 zwaaiende groepen mensen.
Linkerhelft: de mensen staan op de kade en de rechterhelft: de passagiers op een schip die aan de reling staan te zwaaien. Het zou in werkelijkheid alleen maar recht van boven kunnen om ze in èèn beeld te krijgen.
De zee, de lucht en het dek zijn van zelfgeverfde katoenen en de mensen zijn van zelfgeverfde dikke lutrador. De mij altijd weer fascinerende werveling in het water is van gequilte en met puff paste bewerkte katoen. De ramen van het havengebouw zijn van laagjes organza onder een lichtgrijze bijna transparante organza.

 
Bij het tekenen van de mensen gingen de figuren al gauw lijken op ons gezin zoals wij aan dek stonden op onze vakanties naar Groot Brittanië.  Naar aanleiding van het luisteren naar " Hey, that's no way to say goodbye" van Leonard Cohen staat hij er ook op met de hoed in de hand als groet.
Dit keer was de quilt het eerst te zien op onze deelname aan de quilttentoonstelling in "t Vinkhuys in Groningen afgelopen weekend en dan nu dus op het blog.