Pagina's

dinsdag 22 februari 2011

Roestige achtertuin

Tijdens de cursus Quilten Speciaal had Corinne een quilt gemaakt met roestige lappen. Geweldig zoals die er uit zag en toen ik thuis kwam die zaterdag vertelde ik het mijn lief. Ooh wil jij roest, nou dan krijg je roest. En zo kwamen de lantaarns en de strijkijzers en de fietsen en zelfs een mini teckel in de achtertuin. Oh zei Mieke van de bee, ik heb nog een waterpomp wil je die?? Tuurlijk zei ik, wie weet eigen waterput in de tuin.
Dus welke zal ik nemen?? om een roestlap te maken

dinsdag 15 februari 2011

Inspiratie

Vanmorgen ben ik op pad geweest om inspiratie op te doen voor ons nieuwe thema ROEST en waar kan dat beter dan bij de plaatselijke oud-ijzerboer

De man keek niet eens vreemd op toen ik hem vroeg of ik op het terrein wat foto's mocht maken en wat oud roestig materiaal mocht verzamelen. Vervolgens heb ik een half uurtje over het terrein gelopen met om mij heen scheurende heftrucks en grijpende hijskranen, maar het is gelukt! Als je goed om je heen kijkt zie je, zelfs op een dergelijk terrein, hele mooie dingen:





dinsdag 8 februari 2011

Mijn Kuil
Vanaf mijn eerste zomer tot mijn twaalfde jaar kampeerde ik met mijn ouders aan zee. De eerste 4 jaar op Texel een paar weken. Later de hele zomervakantie in Bloemendaal met broertjes en zusje erbij. Ik heb daar goede herinneringen aan. Elke dag spelen op het strand en in zee. Alsof het toen elke dag mooi weer was.
Voor dit thema wilde ik terug tot wat ik me kon herinneren als het eerste dat ik zelf maakte.
Ik voel me altijd het gelukkigst als ik iets kan maken.
Aan het strand was het zand waar ik eindeloos mee kon spelen. Een kuil graven en een berg/kasteel bouwen zal dus wel het eerste zijn wat ik zelf maakte.
De kuil was mijn huis en ik versierde die met schelpen en allerlei dingen die je op het strand kon vinden.




Zo vond ik ook eens een afgebroken stoelleuning en die deed dienst als deur van mijn kuil. Dagen had ik een huis met een echte deur. Tot alles opeens weer verdwenen was. Mijn vader heeft mij ook nog op de foto gezet met die "deur".


De lucht bestaat in de quilt uit verschillende kleuren blauwe organza in laagjes op wit katoen. gequilt met een heel lichtblauwe organza over alles heen.De schelpen zijn genaaid en gelijmd op verschillende creme stoffen.
De handen zijn van satijnvoering, eerst beschilderd en daarna ruimtelijk gequilt. De schelp is van een hologrammen zilveren stof en ook 3D.




zondag 6 februari 2011

jeugdherinnering

Vooreen jeugdherinnering pak ik altijd mijn poezie-album, ook deze keer heb ik een paar pagina’s gescand en afgedrukt op stof. Net zoals de klasse-foto waarop ik ook nog sta. Ik ervaar mijn jeugd als vrolijk, vandaar de felle kleuren.
Mijn jeugd is al lang geleden vandaar dat de afbeelding is bedekt met flarden organza die is bewerkt met paper-lamination.

vrijdag 4 februari 2011

Spionageclub van Marjo en Co.

In mijn kindertijd had ik de mogelijkheid om heel veel te spelen met vriendinnetjes en vriendjes. Ik herinner me een zomer met slecht weer dat we veel binnen moesten blijven. We mochten toen op de allee (overloop) die heel groot was ons eigen domein inrichten. Via een kartonnen doos kon je er binnen komen. We hadden een tafeltje en stoelen en allerlei knutselspullen. We hadden een spionageclub opgericht. We maakten een echt officieel document. Dit heb ik tot uitdrukking gebracht in mijn quilt met het geheimschrift dat we toen gebruikten.


Probeer maar te ontcijferen. Dit is de sleutel, gevonden op internet.


De stempel maakte ik van kaarsvet net als toen.


Merlijn de tovenaar heb ik er bij gezet omwille van het magische. Dit verwijst naar de fantasie die ik had als kind.
Het patoon had ik. Ik heb hem geborduurd met de vrije methode op de naaimachine.


De stof heb ik zelf geverfd. De geheimtekens met textielkrijtjes, vervolgens heb ik hier en daar bruine boenwas gesmeerd en dan geverfd met textielverf.
De quilt heb ik afgewerkt met een biesje van zelfgeverfde stof die niet goed gelukt was, maar als biesje het prima doet.
Gequilt met "hageltjes".
Nog wat gouden oilpaint rond Merlijn maakte het geheel af.

dinsdag 1 februari 2011


Tulpenbollen,Een van mijn fijnste jeugdherinneringen zijn de zomervakanties die ik doorbracht bij mijn opa en oma in Enkhuizen.Ik groeide op in Nijmegen en ben de oudste van 6 kinderen.Mijn grootouders gaven mij daar veel aandacht omdat ik er als enig kleinkind was.Mijn oma had een prachtige bloementuin waar ze erg trots op was,mijn opa had een bloembollenbedrijf.Naast het huis was een grote bollenschuur,wat voor mij als stadskind iets ongekends was.De geur van aarde en al die bollen in manden en kratten met allerlei aardetinten,het maakte een geweldige indruk.In openluchtmusea komt de geur weer helemaal bij mij terug.Ik denk ook dat hier mijn passie voor tuinieren en belangstelling voor planten en bloemen is ontstaan.

Ik ben begonnen met een paar sjablonen te maken van tulpenbollen,deze heb ik op ongebleekte katoen geverfd.Met behulp van een soldeerbout heb ik de organza opgebracht en daarna doorgequilt.Lidy

Mijn verhaal van Moortje

Vandaag is het 58 jaar geleden dat de watersnoodramp in Zeeland en op de Zuid-Hollandse eilanden gebeurde, een ramp die heel veel mensen het leven kostte en er heel veel verwoest en verloren is.

Het is ook dat jaar dat mijn jeugdherinnering begon.
Ik woonde op Rotterdam-Zuid, samen met mijn ouders en ik weet nog dat ook daar de ramp heel voelbaar was. Maar je bent een klein kind en veel gaat er dan langs je heen omdat je het beseft wat er werkelijk gebeurd was.

Het is ook het jaar dat ik in juli 4 jaar werd en volgens mijn ouders zeurde ik om een negerpopje, geen idee waarom, ik was eigenlijk niet zo'n poppenkind. En ik kreeg Moortje een schildpadpop, de pop zat voor het raam als ik naar de gereformeerde kinder-bewaarplaats ging (kleuterschool).
Of naast me aan tafel als ik ging eten, of gewoon in mijn bed naast me op mijn kussen.
Moortje en Mia, 4 juli 1953

Het is ook het jaar, dat er ergens in oktober of november een oproep via de kinder-bewaarplaats werd gedaan, om het allerliefste speelgoed wat je had, af te staan. Want er waren veel kindjes die niets hadden en als je dan jouw allerliefste speelgoed gaf dan werd je later een goed mens.

En zo gebeurde het, Moortje gaf ik weg.
Maar altijd was Moortje op de achtergrond, was ze bij een leuk meisje gekomen? Is er altijd met haar gespeeld?
Midden jaren '90 liepen mijn ouders op een markt ergens in Zeeland en kwamen bij een kraam met kapot speelgoed, mijn moeder die een schildpadpoppen verzameling heeft, stond stil bij die kraam en zei tegen mijn vader, Joh dat is Moortje.
Moortje had alleen nog maar haar kopje, de rest van haar lijfje was verdwenen, zij kocht het en ik kreeg ruim 40 jaar later het kopje voor mijn verjaardag. Ze was terug.


Moortje werd door een poppendokter weer heel gemaakt, en ze zit nu al jaren in een poppenstoeltje in mijn werkkamer, laatst bij het afstoffen heb ik haar laten vallen, het kopje is nu helemaal stuk en ik heb het geplakt en gelijmd.
Moortje heb ik nu opgeborgen in een oude wijnkist met haar verhaal daarbij.

Net zoals mijn moeder niet twijfelde dat het Moortje was, twijfelde ik ook geen seconde toen ik haar kreeg, het is echt mijn Moortje.

Mijn jeugdherinnering, mia









De perzikkenboom in de tuin

Dit is mijn quilt voor het thema "jeugdherinnering'. Nou vond ik dit op zich niet zo'n heel geweldig thema, voor je het weet rakel je dingen op die maar beter onopgerakeld kunnen blijven, maar ik wilde me niet door zo'n thema op de kop laten zitten en heb toch iets weten te maken. In het huis waarin wij totdat ik negen jaar was woonden, hadden we een perzikkenboom tegen de muur van de schuur staan. De boom was in leivorm gesnoeid en de muur lag op het zuiden, dus de perzikken kregen volop zon. Ze moeten heerlijk gesmaakt hebben, maar om de één of andere duistere reden kan ik me daar helemaal niets van herinneren. Wonderlijk toch dat geheugen.


en een detail

Handgeverfde stoffen, met een crazytechniek machinaal gepatcht en machinaal gequilt.


This post is crossposted on Margeeths quiltblog.