Tulpenbollen,Een van mijn fijnste jeugdherinneringen zijn de zomervakanties die ik doorbracht bij mijn opa en oma in Enkhuizen.Ik groeide op in Nijmegen en ben de oudste van 6 kinderen.Mijn grootouders gaven mij daar veel aandacht omdat ik er als enig kleinkind was.Mijn oma had een prachtige bloementuin waar ze erg trots op was,mijn opa had een bloembollenbedrijf.Naast het huis was een grote bollenschuur,wat voor mij als stadskind iets ongekends was.De geur van aarde en al die bollen in manden en kratten met allerlei aardetinten,het maakte een geweldige indruk.In openluchtmusea komt de geur weer helemaal bij mij terug.Ik denk ook dat hier mijn passie voor tuinieren en belangstelling voor planten en bloemen is ontstaan.

Ik ben begonnen met een paar sjablonen te maken van tulpenbollen,deze heb ik op ongebleekte katoen geverfd.Met behulp van een soldeerbout heb ik de organza opgebracht en daarna doorgequilt.Lidy

Mijn verhaal van Moortje

Vandaag is het 58 jaar geleden dat de watersnoodramp in Zeeland en op de Zuid-Hollandse eilanden gebeurde, een ramp die heel veel mensen het leven kostte en er heel veel verwoest en verloren is.

Het is ook dat jaar dat mijn jeugdherinnering begon.
Ik woonde op Rotterdam-Zuid, samen met mijn ouders en ik weet nog dat ook daar de ramp heel voelbaar was. Maar je bent een klein kind en veel gaat er dan langs je heen omdat je het beseft wat er werkelijk gebeurd was.

Het is ook het jaar dat ik in juli 4 jaar werd en volgens mijn ouders zeurde ik om een negerpopje, geen idee waarom, ik was eigenlijk niet zo'n poppenkind. En ik kreeg Moortje een schildpadpop, de pop zat voor het raam als ik naar de gereformeerde kinder-bewaarplaats ging (kleuterschool).
Of naast me aan tafel als ik ging eten, of gewoon in mijn bed naast me op mijn kussen.
Moortje en Mia, 4 juli 1953

Het is ook het jaar, dat er ergens in oktober of november een oproep via de kinder-bewaarplaats werd gedaan, om het allerliefste speelgoed wat je had, af te staan. Want er waren veel kindjes die niets hadden en als je dan jouw allerliefste speelgoed gaf dan werd je later een goed mens.

En zo gebeurde het, Moortje gaf ik weg.
Maar altijd was Moortje op de achtergrond, was ze bij een leuk meisje gekomen? Is er altijd met haar gespeeld?
Midden jaren '90 liepen mijn ouders op een markt ergens in Zeeland en kwamen bij een kraam met kapot speelgoed, mijn moeder die een schildpadpoppen verzameling heeft, stond stil bij die kraam en zei tegen mijn vader, Joh dat is Moortje.
Moortje had alleen nog maar haar kopje, de rest van haar lijfje was verdwenen, zij kocht het en ik kreeg ruim 40 jaar later het kopje voor mijn verjaardag. Ze was terug.


Moortje werd door een poppendokter weer heel gemaakt, en ze zit nu al jaren in een poppenstoeltje in mijn werkkamer, laatst bij het afstoffen heb ik haar laten vallen, het kopje is nu helemaal stuk en ik heb het geplakt en gelijmd.
Moortje heb ik nu opgeborgen in een oude wijnkist met haar verhaal daarbij.

Net zoals mijn moeder niet twijfelde dat het Moortje was, twijfelde ik ook geen seconde toen ik haar kreeg, het is echt mijn Moortje.

Mijn jeugdherinnering, mia

De perzikkenboom in de tuin

Dit is mijn quilt voor het thema "jeugdherinnering'. Nou vond ik dit op zich niet zo'n heel geweldig thema, voor je het weet rakel je dingen op die maar beter onopgerakeld kunnen blijven, maar ik wilde me niet door zo'n thema op de kop laten zitten en heb toch iets weten te maken. In het huis waarin wij totdat ik negen jaar was woonden, hadden we een perzikkenboom tegen de muur van de schuur staan. De boom was in leivorm gesnoeid en de muur lag op het zuiden, dus de perzikken kregen volop zon. Ze moeten heerlijk gesmaakt hebben, maar om de één of andere duistere reden kan ik me daar helemaal niets van herinneren. Wonderlijk toch dat geheugen.

en een detail

Handgeverfde stoffen, met een crazytechniek machinaal gepatcht en machinaal gequilt.


This post is crossposted on Margeeths quiltblog.

Boeken

Mijn allereerste Uitdaging, en dat was het ook echt, want dat valt al met al nog helemaal niet mee. In eerste instantie dacht ik aan onze vakanties in Katwijk aan Zee. Daar gingen we ieder jaar naar toe. Ik heb een ontwerp gemaakt, maar ik kwam daar maar niet mee verder. Tot ik een foto zag van een stapel boeken en wist dat ik daar wat mee moest. Ik ben namelijk opgegroeid tussen de boeken, omdat mijn vader een boekbinderij had. Als ik niet naar school hoefde ging ik graag met hem op stap naar de verschillende uitgevers. Ik heb daar nog goede herinneringen aan. Samen naar o.a. Baarn, Den Haag en Gorssel. Ook mocht ik wel eens mee helpen in de fabriek, zoals stofomslagen vouwen aan een hele kleine vouwmachine. Jeetje, wat voelde ik me dan groot! Eén van de boeken heeft een titel meegekregen "Utrecht", omdat ik daar ben geboren en daar ook de boekbinderij heeft gestaan. Bij de andere boeken staan alleen de logo's of de naam van een uitgever. Dat zijn uitgevers waar ik graag mee naar toe ging. Alleen op de bovenste staat het logo van Uitgeverij Cantecleer, daar ben ik met mijn vader nooit geweest, maar daar heb ik uiteindelijk zelf een paar hobbyboekjes uitgegeven. Dat is de stap naar mijn volwassen leven.

In het eerdere bericht stond dat de quilt nog niet klaar was, maar inmiddels is de goudfolie aangebracht en heb ik de foto vervangen voor het eindresultaat.

Step

Steppen.
Al vanaf ik ongeveer 3 jaar was ging ik graag steppen. Ik meldde mijn moeder: “ik ga nog even jezen!....” Dan nam ik de step en klom een talud op van de brug over de vaart en sjeesde dan naar beneden.
Toen ik wat ouder was, kon ik uren rondjes steppen rond het huizenblok waar we woonden. En nog steeds- na de aanschaf van een moderne step, is steppen nog steeds een heerlijke bezigheid!


Een handgeverfde lap machinaal gequilt en door middel van rubbing het voetenplankje van mijn step overgenomen met paintstick. De contouren van de step gemaakt van bais-band en skyleer.

Zeeland

Mijn jeugdherinneringen uit Zeeland koester ik. Mijn vader was een aktief lid van de Utrechtse duikvereniging Nautilus. Ieder jaar met Pinksteren ging de hele vereniging naar Zeeland en wel naar het plaatsje Ouwerkerk op Schouwen/Duiveland. Op camping De Vier Bannen streken we dan neer, deze camping bevind zich vlak achter de Oosterschelde en vanuit deze plek vonden dan allerlei duikaktiviteiten plaats. Het waren hele gezinnen die hier naartoe gingen en een van die vrienden van mijn vader had een dochter die 3 maanden jonger was dan ik, Ans werd mijn vriendin en dat is ze nog. Zodra de tenten opgebouwd waren gingen we er vandoor, we kenden iedere grasspriet, konden beide zwemmen en verkeer was verweg dus het was wat mijn ouders betreft veilig. Vaak gingen we dan naar de Oosterschede, vooral als het eb was want dan kwam de blubber te voorschijn vol met schelpen. Wat heb ik daar vaak onder de modder gezeten tijdens het schelpen zoeken, of gewoon kijken tot hoever je door de modder kwam todat je erin wegzakte. Voor ons als kinderen was het een paradijs. Als ik in die regio ben ga ik zeker terug, lekker eten in het plaatselijke restaurantje en heerlijk wandelen langs de Oosterschelde of even langs Zierikzee, waar we vroeger zovaak naar toe gingen.

De Zeelandbrug, op free/motion wijze genaaid.

De letters van de Oosterschelde zijn van donkerblauwe organza en hangen los voor het quiltje, ze zitten met een klein stiksel alleen aan de bovenrand van het quiltje vast.
De ondergrond is een zelfgeverfde lap en de zwarte letters zijn erop gestempeld.

"Wat staan hier een prachtige bloemen".....

Lang heb ik getwijfeld, of ik mee zou doen met thema. De nachtmerries van toen kwamen weer boven. Toch heb ik nog iets gevonden uit mijn herinneringen van heel vroeger in betere tijden.
Een liedje wat mijn Moeder soms zong over Roodkapje:

Wat staan hier een prachtige bloemen
ik pluk er een mooi boeket,
en neem ze dan mee naar Grootmoe,
waar zij ze in een vaasje zet.
en zo ging het sprookje verder.

Maar dat blije gevoel ging al weer snel voorbij...
Daarom heb ik de kleurige bloemen voor een deel met zwarte tule afgedekt.

Ik zou er boekdelen over kunnen schrijven, maar daar is dit blog niet voor. Ook niet omdat ik alles redelijk goed heb verwerkt , en er niet graag op terug kijk.

Voor de ondergrond heb ik een sneeuw geverfde lap gebruikt, met de bloemen in zeefdruk met verschillende kleuren verf. en transferfolie. De "gezichten" met een zeefdruk en print op organza.

In dit detail is het intensieve quiltwerk duidelijker te zien net als de afdruk met transferfolie ,de tekst op organza en de "gezichten "

hannie

Jeugdherinnering Tonny

Ook ik heb een foto geplaatst van mijn Jeugdherinnering. Nu ik weer bij de groep
gegaan ben weet ik ook weer waarom ik me destijds afgemeld heb. Ik heb heel veel moeite om met een opgegeven thema te werken. Het lijkt op een opstel moeten maken over een door de leerkracht opgegeven thema, bovendien vind ik 50 x 50 een heel lastig formaat. Al met al voor mij dus een echte uitdaging en het heeft dan ook heel wat denkwerk en moeite gekost om aan deze opdracht te voldoen terwijl ik nota bene degene was die het thema mocht bedenken. Dit soort projecten haalt je wel uit je comfort zone ! Ik had als thema bedacht :

Jeugdherinnering.

De achtergrond is een zelf geroest lapje met spijkers, schroeven e.d. Dit
verwijst naar het Aannemer-Timmerbedrijf dat mijn vader had, evenals het biesje
rondom met een dessin van houtkrullen . De meanderende Maas heb ik verbeeld door de bies in het midden, gemaakt van restjes uit mijn prullenbakje naast de
naaimachine. Daarnaast een foto van mijn zusje Tiny dat op 8-jarige leeftijd
overleden is. De foto van het grote gezin spreekt voor zichzelf. We hadden thuis
10 kinderen. De kersen staan voor de heerlijke kersenboom die wij thuis hadden
en waar ik elk jaar in klom om mijn buikje vol te eten. Dit is een van mijn
gelukkigste jeugdherinneringen. Ten laatste heb ik voor het eerst schaduwquilten
geprobeerd en dat was ook nog niet zo makkelijk. Al met al ben ik niet
ontevreden over dit quiltje maar het werkt voor mij toch veel moeilijker dan een
spontane manier van werken.



groeten, Tonny

Herinnering aan mijn opa

Mijn mooiste jeugdherinneringen heb ik aan mijn opa. Hij leerde me lezen toen ik vier jaar was. Van hem kreeg ik altijd boeken, waarvan Bolke de Beer er een was. En hij nam me mee naar de bibliotheek.

Dit speelde zich allemaal af vlak na de oorlog en naar de film gaan was best bijzonder. Ik weet het dus nog goed, het was een film over Heidi.

Ik heb een aantal onderdelen op stof afgedrukt. Gewerkt in lila tinten, omdat dit de lievelingskleur van mijn opa was. De sigarenbandjes zijn er op geplakt en ik heb er hoefijzers op getekend omdat mijn opa smid was.

Het liedje van Leen Jongewaard paste goed bij hem daarom heb ik het op stof, enigszins aangepast, opgeschreven.

Trees

Jeugdherinnering

Mijn jeugdherinnering ligt in Friesland ik heb daar tot mijn 9de gewoond, helemaal buiten het dorp in de weilanden op de boerderij. Om de boerderij veel water, dat betekende snel leren zwemmen en schaatsen. De zomers zitten in mijn jeugd herinnering,s  quilt, veel buiten, ruimte en veel plezier met neefjes en nichtjes die kwamen logeren. Een neef van mijn moeder kon goed knutselen, hij maakte van papier, latjes en touw prachtige VLIEGERS. Ik vond het heerlijk om naar te kijken, mijn jeugdherinnering.

Het geheel is opgebouwd uit verschillende zelfgeverfde blauwe stofjes (katoen).Het vliegerpatroon heb ik op sommige plekken uitgebleekt met bleekpasta,de gele vliegers met textielverf  ingekleurd ,de linkse paarse vliegers zijn gemaakt van geverfde  vliesofex de lichtpaarse is ingewassen met paintstiks. De drie grote vliegers zijn van geverfde Lutradur (70)

Vissen bij ome Wout....

Mijn jeugdherinnering zijn de "visuitstapjes" die ik als klein meisje met mijn ouders en broer maakte naar Ome Wout. Ome Wout was een broer van mijn opa, hij woonde samen met tante Ger in het Woerdense Verlaat in een prachtig huis met een hele grote steiger aan de Nieuwkoopse plassen. Wat vond ik het altijd spannend als mijn vader mij 's ochtends om 4 uur wakker maakte en ik anderhalf uur later bibberend van de slaap met mijn hengeltje aan de waterkant zat. Wakker was ik meteen wanneer ik beet had en mijn vader moest komen om het spartelende visje van de haak te halen, want dat durfde ik toen nog niet. 2 Uur en drie boterhammen met gebakken ei verder had ik er wel weer genoeg van en werd ik binnen door ome Wout en tante Ger verwend met warme chocomel..... een jeugdherinnering met een gouden randje!!

De basis voor deze quilt bestaat uit een onderlaag van geverfde vliesofix met ingelegde draden (als een soort vislijn) met daaroverheen 2 lagen organza en een laag zilverkleurige stof. Na het doorstikken van de "golfjes" heb ik gedeelten weggeknipt zodat de diverse kleuren zichtbaar worden. Het plan was om er nog diverse stiksels op aan te brengen, maar dat werd een hopeloze bobbelige toestand. Om het geheel een beetje een "meisjesachtig" uiterlijk te geven heb ik de vissen geknipt uit kanten stof. Hieronder nog een detailfoto

Ik heb erg genoten van deze, voor mij eerste uitdaging en kijk al weer uit naar de volgende!

Kindergeluk

Kinderglück – Kindergeluk - A Child’s Bliss - Bonheur d’Enfant

“Jeugdherinneringen”, ik wist al gauw wat ik ermee wilde doen.
Kerstavond is niet meer ver, een tijd breekt weer aan waar ik zo veel van houd. De sfeer van deze tijd roert iets aan, diep binnen in mij, een herinnering aan een “gelukzalige” belevenis, die ruim 50 jaar terug ligt.
Ik was ongeveer 4 jaar oud, het was “Weihnacht”, 24 december. In Duitsland was de traditie, dat pas op 24 december de kerstboom in de huiskamer opgesteld en versierd werd. Daarom mocht ik pas ‘s avonds de kerstboom zien, na lang wachten. Dan ging de deur open en wat ik daar zag, het was een kamer zo vol licht, zo veel lichter dan het licht van de echte kaarsen. Een muziekdoosje speelde een kerstliedje en het geluid van belletjes klonk er doorheen…
ik was een heel gelukkig kind!
Mijn “Kindergeluk” is opgebouwd op een lichtgele katoenen stof met vele lagen organza, dan schilderen met textielverf en quilten met de naaimachine. Kleine Hotfix kristallen geven het geheel een bijzondere glans.

Ik wens U een heel gelukkig kerstfeest toe.

van harte,
Hilde van Schaardenburg

Jeugdherinnering.....

Mijn jeugdherinnering.....ik ga 'm nog niet verklappen, maar ik wil jullie wel al een beetje nieuwgierig maken met een sneekpreview.....

DIEPE WATEREN

Voor het thema "Mystic" zocht ik in het woordenboek. Mystic kan verborgen beteken
in b.v. religie, het occulte of gewoon letterlijk verborgen.
Verborgen kan weer in veel dingen als in de grond, in huis of in het water.
Het water trekt mij het meest dus daar over verder nadenkend kwam ik op dit ontwerp.
Water is transparant maar kan veel verbergen in zijn diepte.
Het wateroppervlak heeft een weerkaatsing van het licht in de golfjes. Door het water heen kun je tot bepaalde diepte kijken.


Maar daarna wordt het mysterieus wat er zal zijn daar diep beneden.
Ik heb met mijn gezin en vrienden aan het Loch Ness gekampeerd. Als we de tent uitstapte kon je zo 1 meter onder ons het loch instappen. Dat hebben we niet gedaan want ondanks de zomer is het water ijskoud en de stroming stevig. Maar we hebben heerlijk zitten turen over het water en in het water want "misschien bestaat hij toch".


In het diepste deel van het water speelt zich van alles af wat we van bovenaf niet kunnen zien.

Van af de bodem kun je wel weer door het water omhoog kijken en is het zicht omhoog het golvende wateroppervlak. Maar ook alles wat er beweegt in het water. Bijvoorbeeld een voorbij zwemmende ........

Deze "Diepe wateren " quilt is opgebouwd uit 3 lagen met een paar cm tussenruimte. De onderste laag is een 3-laags quilt met daarvoor hangend 2 x een transparante laag die gemaakt is van tafelkleedplastic met daarop organza in vormen verwerkt. De organza is met de hand gequilt. Het geheel hangt aan 3 metalen buizen. De buizen zijn met metaalstrip verbonden met elkaar. Het geheel is vanaf de zijkant heel mysterieus te verlichten met een velle lamp en dan is van de voorkant vaag te zien wat er zich afspeeld in het diepe water.

Mystic Kosmos

Het ontstaan van de aarde en het feit dat wij deel uitmaken van een groter geheel, de kosmos vind ik mysterieus.

Ik heb de stof geverfd met trapuutjesverf over een extenderbase.

Vervolgens ben ik gaan borduren met de naaimachine. Daarna heb ik de foto afgedrukt op textiel en door middel van vliesofix op mijn quilt geplakt en vervolgens de foto en de lucht gequilt. Onder de foto heb ik nog een berg geappliqueerd.

Als laatste heb ik met paintsticks het geheel afgewerkt zodat er een gloed overheen kwam. Met de hand heb ik nog zilverdraad geborduurd om de gloed te accentueren.

Marjo L.

Stonehenge

Met wat hulp toch nog gelukt Lidy