Ik vond een gedicht over de tand des tijds op internet en daar heb ik een paar coupletten van gebruikt.
Op een zelf geverfde stof geschreven:
De tand des tijds
De tand des tijds is duidelijk te zien.
De buitenkant is verweerd
door afwisselend zon en regen
en veel meer nog misschien.
Scheef hangen twee luiken,
maar de ramen zijn nog helder.
De deur gaat vriendelijk open
en ik kan het eten ruiken.
Het is geen rijksmonument,
maar dat is het wel voor mij.
Want dat kun je pas begrijpen
als je de geschiedenis kent.
Op de zolder ligt een rijke schat,
vergaard in alle jaren.
De tand des tijds heeft hier
nog nooit invloed op gehad.
Ik had een poëzie album van mijn moeder, een door haar gehaakt kleedje, mijn oude leesplank en mijn eerste leesboekje. Mijn ouderlijk huis bestaat niet meer dus zocht ik een foto van verweerde luiken. Afgedrukt op linnen en speciaal papier en verwerkt in cirkels.
verweerde luiken
een bladzijde uit mijn moeders poëzie album.
mijn leesplankje
mijn eerste leesboekje
Op de achterkant van de quilt schreef ik het volgende:
5 opmerkingen:
Wat een mooie benadering van het thema en prachtig verwerkt en verwoord. Je uitleg hoe je te werk bent gegaan is heel inspirerend
Mooi, het gedicht, en bijzonder de dierbare dingen van vroeger. Ze hebben de tand des tijds doorstaan, door jou fraaie verwerking!
Heel bijzonder en ontroerend.
Leuk ,al die oude dingen die je nog hebt bewaard, het is een hele persoonlijke quilt gewordenLidy
Echt een persoonlijk verhaal in textiel verwoord. Vooral met de uitleg voor altijd bij de quilt vereeuwigd vind ik een goed idee.
Een reactie posten